W ramach niniejszej pracy badano możliwość wykorzystania wodorotlenku potasu i cezu w układach ciało stałe – ciecz oraz ciecz – ciecz do:
otrzymywania 1-cyjano-1-fenylocyklopropanu i cyklobutanu przez alkilowanie fenyloacetonitrylu 1,2- i 1,3-dihaloalkanami;
alkilowania fenyloacetylenu;
przeprowadzania reakcji chlorooctanu t-butylu ze związkami karbonylowymi (kondensacja Darzens’a);
generowania dihalo- i halokarbenów i ich cykloaddycji do cykloheksenu.
Reakcje te prowadzone były z udziałem soli tetraalkiloamoniowej (przeważnie TBAB) oraz bez katalizatora. Stwierdzono, że:
w warunkach PTC (CsOH·H2O, TBAB) można otrzymać 1-cyjano-1-fenylocyklopropan i 1-cyjano-1-fenylocyklobutan ze stosunkowo dobrymi wydajnością. Ponadto mieszaniny reakcyjne zawierały małe ilości produktów ubocznych. Wydajność wynikała ze skali w jakiej prowadzono reakcje (~10 mmol). W badaniach optymalizacyjnych potwierdzono prawidłowość, iż dibromoalkany wykazywały większą reaktywność niż dichloroalkany. Zależność ta była szczególnie widoczna w reakcjach przeprowadzonych bez użycia katalizatora. W tych przypadkach produkty cyklizacji pojawiały się jedynie podczas użycia aktywniejszych dibromoalkanów;
w reakcjach alkilowania fenyloacetylenu bromobutanem i jodopropanem wobec CsOH·H2O oraz katalizatorów TBAB, TBAHS i Aliquatu 336 produkty powstawały w nieznacznych ilościach uniemożliwiających wydzielenie i identyfikację;
kondensacja Darzens’a przebiega stosunkowo łatwo z benzaldehydem oraz acetofenonem wobec stałego KOH, 50% aq. roztworu KOH, CsOH·H2O i katalizatora TBAB dając odpowiednio β-fenylo-α,β-epoksypropionian t-butylu i β-fenylo-β-metylo-α,β-epoksypropionian t-butylu z przewagą izomeru Z. W reakcji chlorooctanu t-butylu z cyklopentanonem wobec obydwu zasad oraz TBAB powstają produkty w niewielkich ilościach. W procesie kondensacji chlorooctanu t-butylu z cykloheksanonem z użyciem CsOH·H2O i TBAB otrzymano ester t-butylowy kwasu 1-oksospiro[2.5]oktano-2-karboksylowego. Ponadto w trakcie badań otrzymano produkt autokondensacji chlorooctanu t-butylu, ester t-butylowy kwasu trans-cyklopropano-1,2,3-trikarboksylowego;
w przypadku addycji karbenów do cykloheksenu dobre wyniki uzyskano w przypadku reakcji bromoformu i chloroformu wobec stałego KOH i CsOH·H2O. Reakcja dibromo- i dichlorometanum z cykloheksenem przy użyciu CsOH·H2O i katalizatorów TBAB, TBAHS,TBA nie przebiegała.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.